Reeds geruime tijd geleden,bracht Dre  (uit Ninove) een eerste lp uit genaamd "Maar zo is't"  onder zijn eigen naam André Van der Veken.

​

De plaat werd door de toenmalige iconen van de radio, tv en pers zeer gunstig onthaald als progressief, authentiek en zeer realistisch.

​

De nummers werden dan ook bijna dagelijks geprogrammeerd.

​

Verkoopcijfers bleven onder de verwachting, toch wou toenmalige platenfirma POLYDOR dat André een opvolger zou uitbrengen omdat ze sterk geloofden in

het concept.

​

Dré vond echter dat hij uitgepraat was en wou niet in het kleinkunstwereldje stappen. Hij begon populaire deuntjes te schrijven onder een schuilnaam,

naar eigen zeggen voor zijn levensonderhoud, de wijn, de kazen, de madammen

 en het goede leven :-)

​

Nu, jaren later, werd het de hoogste tijd om eindelijk zichzelf terug uit te vinden en vandaar dit nieuwe album.

​

Met "Tussen hoogtes en laagtes" ( 2013 ) verteld Dre hoe hij echt is . Hij windt er geen doekjes om, het is rauwe werkelijkheid,hard ( soms ook teder ) en wars van

 alle hypocrisie.

​

De inhoud is niet voor iedereen weggelegd , maar voor gelijkgestemde zielen zoals hijzelf zegt .

​

Hiervoor graaft hij vooral uit zijn eigen leven en naaste omgeving : "ik ben dan wel een eenzaat,maar hou mijn ogen en oren open".

​

"Sommigen zullen bij het luisteren zich "ongemakkelijk" gaan voelen, maar dat is net de bedoeling", volgens Dre," ik ben een man van Brel, Léo Ferré,

 en andere Franse goden".

​

"Tussen hoogtes en laagtes" klinkt , zoals Dre vertelt, "als in de slaapkamer opgenomen, waarbij ik alle toetsen en synth's zelf bedien, soms slechts

 met 2 vingers, ik ben geen uitgesproken muzikant.

​

Het moest klinken zoals ik het in mijn hoofd hoorde en misschien is me dat gelukt. Al zullen de meeste collega's muzikanten me hier niet mee supporteren

 omdat de muziek uit "het kastje" komt.

​

Ikzelf zie de computer echter als een instrument op zichzelf , hij doet perfect wat ik hem vraag ( Kate Bush )

​

Het is een actief creeren tussen mens en machine... en mijn kat Johnny :-) ... daarbij wou ik ook geen tijdsdruk, geen deadline en liet de opnamen soms

maanden  liggen wegens geen goesting of andere bezigheden .

 

De arrangementen en geluiden, misschien niet foutloos ,zijn vooral een bed voor de teksten .

​

Deze zijn nogal donker van aard (vrolijke liedjes klinken al snel banaal uit mijn mond) , al vind ik mezelf geen pessimist maar eerder een pessimistische optimist en levensgenieter.

​

​

​

​